In zwakke lijnen
zet jij punten bij woorden die beginnen te leven naarmate zinnen verstommen. Op de achtergrond sterft een cello in ijle koperen klanken stil verzengen avondgebed. Jouw gedachten reizen naar andere tijden waarin je dacht alles te begrijpen.
Nu in het avondrood
ontkleed je het leven
maak jij je op voor de dood.
(meditatie, 2006)
