Soms overvalt mij dat waarom. Het valt als een strik om mij heen. Ik kom er niet uit. Het waarom verstikt me haast, sluit me af, trekt me naar beneden,
maakt me razend. Niemand die het waarom kan geven. Geen mens..
geen God. Elk daarom sluit me verder af.
In mijn waarom ben ik alleen. Langzaam aan drijft de bui over.
Het waarom verliest zijn greep over mij. Een daarom is er niet gekomen, maar wel:
'hoe nu verder?" 'wie ben ik nu?'
'hoe ga ik nu door?'
Mijn waarom verandert in een waartoe.
Stap voor stap
vind ik mijn weg verder
met mijn verlies en
met mijn kansen. Niet berusting is mijn antwoord, maar aanvaarding:
een nieuwe weg aanvaarden
en zo mijn nieuwe bestemming vinden.
Uit Vingerafdruk van verdriet Manu Keirse
